Pip

Onze gekke hond van bijna 4 jaar oud. Hij is een yorkshire terrier en hij is allergisch voor gras. Gras?! Ja echt waar gras. Dit komt waarschijnlijk door zijn dunne vacht waardoor de pollen heel gemakkelijk op zijn huid terecht kunnen komen.

(Hier is hij net een paar dagen bij ons, de kleine punk!)

Samen met ons konijn Qwibus gaan we vier keer per jaar naar de trimmer! Is altijd een “leuk” uitje. Die twee gedragen zich altijd voorbeeldig maar echt leuk vinden ze het niet.

Hij is gek op stokjes naar binnen brengen en dan als een gek weer naar buiten rennen als ik kwaad op hem wordt. Dat is toch wel zijn favoriete spelletje. Tegenwoordig mogen het ook pruimen zijn (zo’n boom staat er in de tuin).

 

Ook vindt hij het leuk om met Qwibus te spelen en andersom net zo! Qwibus rent en vliegt onder hem door en hij duikt dan weer op hem af. (binnenkort komt voorstel ronde van Qwibus

Aangezien pip altijd alle aandacht kreeg hadden wij verwacht toen wij zwanger waren dat hij zich wat jaloers zou gaan gedragen naar de baby maar toen we eenmaal thuis kwam uit het ziekenhuis bleek niks minder waar.

(lui zijn, dat is een vak apart!)

We hebben even kennis gemaakt en sindsdien is hij zowat mijn babyfoon. Zo gauw als Jenthe een geluidje maakt merk je het aan hem.

Oh en wij hadden net twee dagen de sleutel van ons huis en kwam Pip onder een jeep door. Ik dacht: ‘Jahoor nieuw huis, nieuw graf!’ Maar meneer wist er met een schaafplek op zijn knie en wat kneuzingen van af te komen.

Sindsdien blijft hij ver van auto’s vandaan!

(en terwijl ik aan het breien ben mijn koppie onder de pennen steken en die omhoog doen. Dit betekent dat het hele breiwerkje van de pennen ligt en ik die dus weer allemaal kan opzetten!)

Ik vind het geweldig om dieren om me heen te hebben. Martin trouwens ook, zelfs al is hij allergisch. Zijn jullie ook gek op dieren? En wat voor mormels hebben jullie dan?

Dikke kus Lieneke